Toff is tof

Zelfs in Engeland is de klassenstrijd voorbij. Pogingen van Labour om de Tory-kanidaat bij een bijverkiezing neer te zetten als een ‘toff’, een verwend rijke lui’s zoontje, faalden.

Edward Timpson werd bij zijn campagne in Crewe regelmatig ‘begeleid’ door jonge aanhangers van Labour in streepjespak en hoge hoed om Tory weg te zetten als rechts en rijk. Voor de voormalige Eton-studen en Tory-leider David Cameron, die zeker aan die criteria voldoet, is dat flauwekul. ,,De mensen kijken wat je kunt doen, niet waar je vandaan komt’’, stelt hij.

Cameron heeft in ieder geval in Crewe het gelijk aan zijn zijde. Labour werd er, in het voormalige linkse bolwerk, weggevaagd en de Tories hebben nog nooit zo sterk gestaan in de peilingen. Het lijdt geen twijfel dat als er nu landelijke verkiezingen gehouden zouden worden zijn partij de beste papieren heeft.

Premier Gordon Brown zal een andere strategie moeten bedenken om ooit herkozen te worden.

Fietsmaniakken

Ooit als student met een gipsen been door Londen gefietst. De krukken onder de snelbinders. Dat leverde wat vreemde blikken op, maar dat was het. Wie tegenwoordig zonder helm door de metropool fietst wordt daarop hard aangesproken, zelfs door medefietsers. ,,Wil je soms dood’’, beet één me er toe. ,,Ik kom uit Amsterdam’’, had ik hem willen zeggen, maar dat kwam helaas pas later bij me op.

Britten en de fiets: ik blijf het een ongelukkig huwelijk vinden. Men gaat er niet omspannen mee om. Mooi is het verhaal van een collega die een boete kreeg omdat hij op de boulevard van Brighton bij een kennis achterop zat. Daar zijn fietsen volgens de Britse politie niet voor.

De nieuwe burgemeester van Londen, Boris Johnson, is een fervent fietser. Hij is echter ook wat zorgeloos en zet daarom meestal geen helm op zijn bos haar. Het is ook niet verplicht. Maar er worden nu wel kritische vragen over gesteld in de Londense gemeenteraad. Boris blijkt ook wel eens door rood te fietsen. Zou ‘ie ook uit Amsterdam komen?

Reddingshond ongewenst

'It was a hard’s day night and I have been working like a dog' geldt niet meer voor Bilbo. De Newfoundlander is al op zevenjarige leeftijd met pensioen gestuurd. De reddingshond op het strand van Sennen Cove in Cornwall is het slachtoffer geworden van de hier als maar toenemende regelgeving. Ook voor Bilbo, die drie mensen het leven heeft gered door het water in te rennen met zijn surfbordje aan een touw achter hem, geldt het ooit zo on-Britse ‘regels zijn regels’.

De autoriteiten verbieden de hond nog langer op het strand te komen. Dit tot groot verdriet van zijn eigenaar en hoofd van de reddingsbrigade Steve Jamieson. ,,Het is een schandaal’’, zegt hij over zijn op het strand zeer geliefde hond.

Er is lef voor nodig om een hond aan te pakken. De aloude gedachte dat een Brit meer van zijn hond (of paard, een andere favoriet)houdt dan van zijn kinderen heeft kennelijk ook afgedaan.

Newfoundlanders zijn uitstekende zwemmers, maar Bilbo zal het met een opblaasbadje in de tuin moeten doen. ,,We hebben professioneel getraind personeel, daar past een privé-hond niet bij’’, stelt the Royal National Lifeboat Institution kil.

When a train leaves the station...

Wie klaagt over het Nederlandse spoor zou eens in Groot-Brittannië in de trein moeten stappen. Neem dan vooral een dikke portemonnee mee want het kost wel wat, zeker in de spits.

Een ‘staanplaats’, iets anders is er doorgaans op dergelijke uren niet verkrijgbaar, kost dan voor bijvoorbeeld Sevenoaks naar Londen 26 euro (11 euro buiten de toptijden). Dat is een fors bedrag voor een ritje van een half uur. Dat vond de Britse pers ook die na de begin dit jaar van kracht geworden prijsverhogingen kopte met ‘The Great Train Robbery’, een verwijzing naar de beruchte en verfilmde treinoverval door Ronald Biggs en zijn maten.

De treinen zijn niet alleen overvol maar willen ook nog wel eens uitvallen. Het onderhoud aan het spoor loopt achter en ook hier kent men de problemen met het weer. Bekend is de mededeling dat de trein forse vertraging heeft opgelopen vanwege ,,het verkeerde type sneeuw.’’

Laatst zat ik ook in zo’n trein die er opeens mee ophield. Dan valt overigens meteen de gedisciplineerdheid (of gelatenheid?) van de Britten op. Zonder morren stapte iedereen in de bus om daar rustig verder te lezen in het meegebrachte krantje. Zonder iets te lezen gaat geen rechtgeaarde Brit op reis uit angst dat een vreemde het woord tot hem richt. Geen stiller treinstel dan een Brits treinstel. Zeker als 'ie stilstaat.

Liever geen prijs

Altijd al de Nobelprijs willen winnen? Doe het niet. Het is een ‘bloody disaster’. Dat stelt de Britse auteur Doris Lessing. De 88-jarige is gestopt met schrijven omdat ze sinds haar prijs al haar tijd kwijt is met het geven van interviews en het poseren voor fotografen. ‘Alfred and Emily’ blijft haar laatste boek.

Lessing, verder bekend van ‘The Golden Notebook’ en ‘the Good Terrorist’ heeft nog een wijze les. Gebrek je talenten op tijd. ,,Dat zeg ik tegen iedereen die jonger is dan ik. Geloof niet dat je talent altijd bij je blijft, het verdwijnt zoals water in het gootsteengat.’’

Zelfs het geld dat met de prijs gemoeid is heeft Lessing niet gelukkig gemaakt. ,,Ik moest het van mijn belastingadviseur zo veel mogelijk weggeven.’’

Afschaffen die Nobelprijs dus. Er komt alleen maar ellende van. Straks pleegt Al Gore nog zelfmoord en is er niemand meer om het milieu te redden.

Biografie en optrekje voor Cherie

Van je vrouw moet je het maar hebben. Uit de biografie van Cherie Blair blijkt dat haar man nauwelijks aandacht had voor haar problemen na een miskraam. Belangrijker was de boodschap aan het volk. De miskraam moest onmiddellijk wereldwijd bekend gemaakt worden om de Irak strategie niet te verpesten.

Cherie was altijd al een flapuit en haar biografie Speaking for Myself stelt ook hier niet teleur. Zo leren we dat hun jongste zoon Leo verwekt is tijdens een logeerpartijtje bij de koningin. Cherie schaamde zich om anticonceptie mee te nemen. De vorige keer hadden de lakijen namelijk alles uitgepakt.

Verder leren we alles over de ruzies van Tony Blair met de huidige premier Gordon Brown en de loyaliteit van Cherie voor haar man.

Haar volgende boek zal ongetwijfeld of over financiën gaan, ze kreeg een miljoen pond voor het schrijven en Tony loopt door allerlei bijbaantjes ook snel binnen. Een andere mogelijkheid is een gids over binnenhuisarchitectuur. De Blairs schaften onlangs hun zevende huis aan (zie foto). Hoe ver kan je als socialist van de gewone man afraken?

Leuke hut

Er is heel wat afgeschreven over de daling van de huizenprijzen. Maar niet voor iedereen is het crisis en het is nog steeds zo dat ‘wat de gek er voor geeft’ geldt.

Neem nu dat leuke kleurrijke strandhuisje in Cardigan Bay in Wales. Een houten hut, te midden van andere hutten, die onlangs werd verkocht voor 70.000 pond. Elektriciteit en gas en water zijn afwezig. De hut mag ook voor niets anders gebruikt worden dan als verkleedplek en rustpunt om te zitten aan het strand. Nu zijn strandhutten in, zelfs Keith Richards van the Rolling Stones heeft er één, maar toch.

Ik was vorige zomer met vakantie in Wales. In twee weken twee keer naar het strand geweest. Alle andere keren regende het. Veel plezier met je hut.

Routemaster revival

Wat doet een burgemeester eigenlijk? Dank zij alle publiciteit rond de machtsovername van Londen weten we wat Boris Johnson zo al te wachten staat. Hij is onder meer verantwoordelijk voor alles wat te maken heeft met transport en politie en brandweer. Verder is hij belast met de economische en stedenbouwkundige ontwikkeling van Londen.

Met de macht komen de cijfers. Zo is er een enorm budget voor de nieuwe deels ondergrondse verbinding tussen oost en west Londen van maar liefst 16 miljard pond. De Olympische Spelen, waar Boris Johnson nu het boegbeeld van is, zijn geraamd op 9,3 miljard pond. Dat bedrag was oorspronkelijk veel lager en zou uiteindelijk nog wel eens veel hoger uit kunnen komen.

We weten dat Boris graag fiets en daarom afwil van de bendy bus, een lange bus met een harmonica in het midden, die volgens hem het verkeer verstopt en levensgevaarlijk is voor fietsers. De Tory wil de aloude Routemaster dubbeldekker, waar je zo op kon springen, weer terug, maar dan wel in een modern jasje. Er zal een prijsvraag voor een ontwerp worden uitgeschreven.

Verder denkt Boris de criminaliteit terug te kunnen dringen en goedkopere huizen te kunnen bouwen. Geen sinecure, maar hij is dan ook geen man om zichzelf uit te spuwen (een term van mijn grootvader). Als kind wist hij al wat hij wilde worden: koning van de wereld. Londen is dus maar een eerste stapje.

Boris aan de macht

Het is dus toch Boris burgervader geworden. Johnson, de ‘buffoon’ (hansworst, potsenmaker) van de Torypartij versloeg Red Ken met redelijk gemak. Daarvoor is een aantal redenen aan te geven. Zo zijn de kiezers ‘Labour moe’ en vonden ze acht jaar mr. ‘Leninstone’ wel genoeg. Wen dus maar even aan blonde Boris in Londen.

Het verlies van Londen is bijna de nagel in de doodskist van premier Gordon Brown. Landelijk in de pan gehakt en de hoofdstad ook nog kwijt. Livingstone had nog nooit een verkiezing gewonnen en leek ook niet besmet met het Labour-virus waar de kiezer zo allergisch voor is. Hij is altijd een lastpak van de partij geweest en werd zelfs als onafhankelijke tot burgervader gekozen omdat ‘New Labour’ van Tony Blair hem te links vond.

Acht jaar Ken heeft van Londen zeker een betere stad gemaakt. Livingstone heeft goed op de winkel gepast en bleek heel goed te begrijpen dat het financiële centrum zeer belangrijk voor de stad was. Verder hield hij door allerlei evenementen de multiculturele sfeer er goed in en stond hij zijn mammetje na de aanslagen op de bus en de metro.

Ken zwichtte zeer terecht niet voor terreur. Wel nu voor Boris. Dat is niet eens zo slecht. Acht jaar aan het bewind is voor elke politicus genoeg. Een frisse wind kan geen kwaad en vermijdt dat corruptie, stokpaardjes en machtsverslaving de kop opsteken. Ken bedankt, neem nog een borrel die u zo graag lust, u kunt gaan.

De Amerikanen komen!

De invasie van de Amerikanen lijkt niet meer te stoppen. Met hun superieure wapens zijn ze de plaatselijke bevolking gemakkelijk de baas. Hun wreedheid kent geen grenzen. Vooral de Pacifastacus leniusculus is een killer met zijn pantser en klauwen. De rivierkreeft, want daarover hebben we het, is veel sterker dan zijn Britse soortgenoten en maakt nu 80 procent van de rivieren in het Verenigd Koninkrijk onveilig. Bovendien zijn ze seksueel ook veel actiever waardoor ze zich sneller vermenigvuldigen dan hun plaatselijke ’no sex please we are British’ verwanten.

Wat de Amerikaanse rivierkreeft in het water aanricht doet de Amerikaanse grijze eekhoorn op het land. Ze zijn groter en brutaler dan de Britse rode eekhoorn die ze het eten uit de mond stoten. Bovendien dragen ze een virus in zich dat fataal is voor de rode eekhoorn. ‘Grijs’ is nu in een verhouding van 66 tegen 1 ‘rood’ de baas.

Dat kan de Britse natuurliefhebber natuurlijk niet over zich heen laten gaan. Vandaar dat nu een aantal bossen verboden verbied is voor de Amerikaanse eekhoorn. Komt de ‘yankee’ daar wel dan wordt hij afgeschoten of in een zak gestopt en doodgeslagen. Dat mag wreed lijken maar volgens de Britten is het de enige manier om de rode eekhoorn voor uitsterven te bewaren.

Voorlopig wint de ‘yankee’ deze oorlog. Onlangs werd voor het eerst een grijze eekhoorn in het tot nog toe ‘grijsvrije’ gebied van de Schotse hooglanden aangetroffen. Het dier is waarschijnlijk op een truck meegelift. Er er is nog meer slecht nieuws: er is een mutant ontstaan die nog sterker is: de zwarte eekhoorn. Het is duidelijk: de moeder aller eekhoornveldslagen speelt zich hier af.