Voor de Britse topkoks was er deze weken niets belangrijker dan de kip. Eerst was er Hugh Fearnley-Whittingstall die de plaats Axminster ervan probeerde te overtuigen toch vooral vrij rond lopende kippen te eten. Hij demonstreerde voor de plaatselijke supermarkten en toonde in de pub een film over het vreselijke lot van de ‘industriële kip’, die in een legbatterij wordt klaargestoomd voor in de koekenpan. Alles om de bevolking aan te zetten tot het kopen van een ‘happy chicken’.
De moraal van het verhaal: een op het boerenerf vrij rondwandelende kip is beter af. Om er zeker van te zijn dat het Britse publiek dat begreep nam collega-kok Jamie Oliver het stokje over. Ook hij toonde de beelden van de overvolle legbatterijen en net als Hugh liet hij zien hoe een kip wordt gedood. Je zou zeggen dat dit je de trek wel doet vergaan, maar beide heren kwamen gewoon weer met recepten. Het is OK om kip te eten, als het maar om het dure ‘free range’ gaat.
De heren zouden natuurlijk voortaan ook alleen maar vegetarische kookboeken kunnen schrijven, maar dat zit er niet in. Ik betwijfel ook of er ooit een programma komt waarin een topkok beschrijft hoe een kreeft een gruwelijke dood sterft in hun keukens. Politiek correct zijn ze, de Britse chefs, maar er moet natuurlijk wel geld in het laatje komen. En wie eet er nu kip in een sterrenrestaurant?
De moraal van het verhaal: een op het boerenerf vrij rondwandelende kip is beter af. Om er zeker van te zijn dat het Britse publiek dat begreep nam collega-kok Jamie Oliver het stokje over. Ook hij toonde de beelden van de overvolle legbatterijen en net als Hugh liet hij zien hoe een kip wordt gedood. Je zou zeggen dat dit je de trek wel doet vergaan, maar beide heren kwamen gewoon weer met recepten. Het is OK om kip te eten, als het maar om het dure ‘free range’ gaat.
De heren zouden natuurlijk voortaan ook alleen maar vegetarische kookboeken kunnen schrijven, maar dat zit er niet in. Ik betwijfel ook of er ooit een programma komt waarin een topkok beschrijft hoe een kreeft een gruwelijke dood sterft in hun keukens. Politiek correct zijn ze, de Britse chefs, maar er moet natuurlijk wel geld in het laatje komen. En wie eet er nu kip in een sterrenrestaurant?
1 opmerking:
Lieve Frank,
Ook ik heb hierover nagedacht, zie deze column die afgelopen week in De T. stond:
Ja, dames en heren, mijn dood zal heroïsch zijn. Maar ook beetje verdrietig. Heb nauwelijks van het leven kunnen proeven of het proeft al van mij. Maar zo is het nu eenmaal. Als ze bij ons in de legbatterij vragen wat we later willen worden, roepen we altijd: 'Bouillon!' De Schotse kippen kiezen voor McNugget, want dan vergiftig je de vijand tenminste nog.
Morgen kom ik op tv. Wordt gruwelijk, want de wereldberoemde kok Jamie Oliver elektrocuteert me om zo de martelpraktijken van de bio-industrie te hekelen. Filmpje shockeert straks de hele wereld.
Joepie!
Ik zou alleen zo graag weten wat daarna gebeurt. Red ik miljarden familieleden, maak ik hun leven beter, krijg ik een standbeeld?
En ik hoop niet dat hij me verwerkt in weer zo'n afgrijselijk lekker kiprecept waarvan iedereen watertandt, want dan schieten we ons doel natuurlijk totaal voorbij.
Doe je niet, hè Jamie?
Jamie?
Je vriend Milco
Een reactie posten