Party, what party?

The Queen houdt wel van een feestje. Van de zomer nog thee met haar gedronken op het gazon van Buckingham Palace, en ik kan u verzekeren er was meer dan één biscuitje bij de thee.

Ik had me uiteraard keurig gedragen en was daarom verbaasd dat ze me niet had uitgenodigd voor haar diamanten huwelijksfeest in the Ritz. Nu blijkt echter dat de uitnodiging niet weg is geraakt in de post: nee, het feest is afgelast.

Elizabeth vindt een party niet passen in deze voor Groot-Brittannië sombere tijden. Het land zou met dalende huisprijzen en de bankcrisis volgens sommigen op een recessie afstormen. Zal ze bij een volgend staatsbanket nu een broodmaaltijd laten serveren?

Jammer, het uitgelekte huwelijksprogramma zag er zeer smakelijk uit. Veel champagne uit met kristal afgewerkte flessen en tafelkleden waarin diamantjes waren verwerkt. Overigens werd het feest niet uit de staatskas betaald. Vrienden van ‘the Firm’, zoals de bijnaam van de koninklijke familie hier luidt, hadden hun chequeboek getrokken.

De afgelasting is een domper voor de regering. Die heeft nog steeds een houding van ‘crisis, what crisis?’’. Het commentaar op het niet doorgaan van het koninklijke feest was dan ook kort: ,,dat is een zaak van Buckingham Palace’’.

No, I don't

,,Yes, I do'' wordt steeds vaker vervangen door ,,No, I don’t''. De Britten trouwen steeds minder vaak. Het aantal huwelijken is proportioneel gezien zelfs het laagst sinds 1862, het jaar dat de cijfers voor het eerst werden bijgehouden.

Tory-politici en financiële experts zeggen dat het de schuld is van de regerende Labourpartij. Ze stellen dat het belastingsysteem in het voordeel van de ‘single’ is. De Tory-leider David Cameron wil daarom een financieel extraatje voor keurig getrouwde stellen onder het mom ‘het gezin is de hoeksteen van de samenleving’.

Dat vindt ook de Anglicaanse kerk. Volgens een woordvoerder ,,bevestigt het huwelijk het goede en oprechte van de liefde en is het de beste optie voor een stel om samen oud te worden en elkaar te steunen.’’

Mooie woorden, ik hoop dat mijn vrouw ze ool leest, maar het is aan veel Britten niet besteed. Behalve dat ze een huwelijk duur vinden meent 2/3 van de bevolking dat er nauwelijks nog verschil is tussen samenwonen of trouwen. Daarnaast vinden veel mensen het moeilijk een vaste partner te vinden en geven ze de voorkeur aan een single lifestyle met zo af en toe een date via internet voor het bestrijden van de eenzaamheid.

Voor cijferliefhebbers: de marriage rate voor mannen is 22,8 per 1000 en voor vrouwen is dat 20,5. Ik ben erg slecht in rekenen en je zou denken dat ze voor man en vrouw gelijk moeten zijn, maar waarschijnlijk zijn homohuwelijken ook in de statistieken opgenomen. En nog een laatste cijfer: in 2006 werden er 256.980 huwelijken voltrokken. Het laagste aantal sinds 1895.

Mobiel inleveren

Het is soms net Amerika hier. De Britten worden in rap tempo net zo dik, de ‘credit crunch’ slaat ook hier toe, en bij veel scholen staan metaal detectoren om te voorkomen dat de ‘lieverdjes’ hun wapen mee de klas in nemen. Als het aan de vakbond voor leraren ligt wordt binnenkort ook de mobiel aan de poort in beslag genomen.

Het telefoontje blijkt een ‘potentieel wapen’ te zijn. Er wordt niemand mee op de kop geslagen, maar het wordt gebruikt om te pesten. Kinderen filmen elkaar bij pesterijen, een vechtpartij of andere misselijke grappen en plaatsen dat op het internet. ‘Cyber bullying’ is een fenomeen waaronder soms zelfs leraren leiden.

Voor wie het gevaar onderschat: onlangs werd voor het eerst een minderjarig meisje naar de gevangenis gestuurd omdat ze filmopnames had gemaakt van haar eveneens minderjarige vriendjes die een man doodschopten. Uiteraard dook de film op internet op.

Bijkomend voordeel van de tijdelijke inbeslagname van het mobieltje tijdens schooluren is dat de leerlingen zich kunnen concentreren op de les in plaats van elkaar de hele tijd te sms’en.

Nieuw speeltje voor Kate

Supermodel Kate Moss heeft weer een nieuw speeltje. Nee, niet weer een aan de heroïne verslaafd vriendje, maar een heuse Londense taxi. Kate sluit zich daarbij aan bij het groeiende leger van beroemdheden, waaronder Arnold Swarzenegger en Stephen Fry, dat een ‘black cab’ heeft aanschaft.

Er zijn zo’n 20.000 zwarte taxi’s in Londen. Ze zijn befaamd om hun ruimte - ook in de hoogte, een gentleman moet er zijn hoed in kunnen dragen – en korte draaicirkel. Ondanks het wat verouderd overkomende model zijn ze een succes: de fabriek waar ze worden gemaakt kreeg onlangs een order uit China. Dat Kate Moss 35.000 pond wilde betalen voor een nieuw model zal de verkoop ook stimuleren. Geschat wordt dat rond de tweeduizend mensen privé in een ‘black cab’ rondrijden. Ze zijn daarmee overigens geen taxi en mogen niet over de busbaan rijden of bij een taxistand parkeren.

Volgens Ian Butcher, die luxe limousines verkoopt, willen sommige ‘celebrities’ zich anoniem door de stad bewegen en is een ‘cab’ daar beter geschikt voor dan bijvoorbeeld een Bentley. Je zou denken dat je ook gewoon een taxi kunt aanhouden voor een ritje, maar dat is natuurlijk meer voor het gewone volk.

Overigens bleef Kate niet lang anoniem in haar taxi. Voor mijn collega Ralph, een devoot aanhanger van miss Moss, daarom een plaatje van het model in haar nieuwe auto. Print hem uit en hang hem op, Ralph!

David toch!

Het is een ongelukkig huwelijk tussen David Cameron en zijn fiets. De leider van de Conservatieve Partij werd onlangs gefotografeerd terwijl hij de verkeersregels op zijn tweewieler aan zijn laars lapte. Hij reed onder meer door rood en ging tegen het verkeer in op een eenrichtingsweg. In Nederland is dat voor fietsers zo’n beetje de norm, maar in Groot-Brittannië moest David het boetekleed aantrekken nadat the Daily Mirror met de onthullende fietsreportage kwam. Het was ook een beetje pijnlijk want de Tory had net een vlammend betoog over ‘law and order’ gehouden.

Eerder al was het door Cameron gekoesterde groene imago al geschaad toen bleek dat hij weliswaar naar zijn werk fietste, maar dat zijn nette pak en papieren gewoon per auto met chauffeur naar the Houses of Parliament werden gebracht.

Parlementariërs worden in het Verenigd Koninkrijk veel scherper gevolgd dan in Nederland wat regelmatig smeuïge verhalen oplevert over bizarre seks, financieel wanbeheer of dronken gelal. Cameron is dus nog redelijk braaf. Hij deed overigens wat iedere MP doet na een onthulling: zijn excuses aanbieden.

Ziek, zwak, etc...

Gezond hoor, die frisse berglucht. Drie dagen ziek tijdens de wintersport en daarna nog ruim een week beroerd. Te ziek, zwak en misselijk om ook maar naar het toetsenbord te turen, vandaar dat Londennieuws veel langer dan gemeld schitterde door afwezigheid. Maar ik ben er weer bovenop dus vanaf vandaag houden we u, naast de berichtgeving in de Telegraaf, hier weer op de hoogte met berichtjes over de Britse samenleving.

Effe weg

Het Verenigde Koninkrijk blijft bij Europa. Het voorstel om een referendum te houden over het Vedrag van Lissabon (de grondwet die geen grondwet mag heten) heeft het niet gehaald. Zou er wel een volksraadpleging komen dan zou ik het nog niet weten. Dat had wel eens het begin van het einde van het lidmaatschap kunnen betekenen. De Britten houden niet echt van Europa.

Niemand, nou ja bijna niemand, weet hier veel over Europa. Domste vraag aan mij: zijn er ook stranden in Nederland? Domste vraag aan mijn vrouw: hebben jullie elektriciteit in Hongarije?

Kortom tijd om er even tussenuit te gaan. Vandaar dat aan dit blog vanaf nu tot 17 maart het bordje 'closed' hangt.

Hope and Glory?

Het zijn verwarrende tijden voor de Britten. Het koninkrijk is al lang niet meer zo groot dat de zon er nooit onder gaat en waar kan men nog trots op zijn? Zelfs de economie, jarenlang beter draaiend dan op het vermaledijde continent, begint nu te haperen. De nationale voetbaltrots kwalificeerde zich niet voor het EK en wanneer wist een Brit ook al weer Wimbledon te winnen? Alsof dat nog niet erg genoeg is flirten de Schotten met onafhankelijkheid en komt men er in internationale rapporten over gezondheidszorg en onderwijs slecht af.

Geen wonder dat premier Brown al een tijdje bezig is met een campagne om het moreel op te krikken. De inwoners moeten weer trots op hun land zijn. Brown is daarom op zoek naar symbolen van Britishness en dat heeft hem de nodige spot opgeleverd. Gezinspeeld werd op bingedrinking (comazuipen) en het eten van de nationale dis: curry.

Eén van de pijlers van Britishness wankelt nu ook. The Night of the Proms, de populaire muziekavonden vol ‘Land of Hope and Glory’ is volgens de minister van Kunst, Margaret Hodge, nu juist niet het goede voorbeeld. Het zou een te beperkt (lees te weinig multicultureel) publiek bereiken.

Onzin vindt Brown, die stelt dat the Proms een bastion van Britishness zijn waar iedereen trots op kan zijn.

Een ideetje om de ruzie bij te leggen: laat de volgende keer een steel band meespelen.

Parkeerleed

Een Britse tiener heeft mogelijk het ei van Columbus gevonden in de strijd tegen het parkeerleed. Zijn idee is even simpel als briljant; laat de mensen die hun garage, oprijlaan of tot parkeerplek omgebouwde voortuin (een fenomeen in de steden hier) niet gebruiken die verhuren aan een ander. Via zijn website kan je kijken waar je de wagen kan stallen.

Momenteel draait zijn idee proef in Bath en Bristol waar zestig mensen hun ongebruikte parkeerplek verhuren. Ruim vijfhonderd andere personen hebben al informatie ingewonnen over het project. In het gunstigste geval kan de opbrengst oplopen tot 375 euro per maand, maar een bedrag van 150 euro is zo’n beetje het gemiddelde.

Dat mag veel geld lijken maar de Britse steden zijn overvol en het is zoeken naar een duurbetaalde parkeerplaats waar je dan meestal nog maar beperkt mag blijven staan. Wie het er op waagt en de auto op een ongepaste plaats laat staan riskeert wegslepen of een wielklem. Prijzen voor garages stijgen in gewilde gebieden de pan uitstijgen. Een bedrag van 300.000 euro voor een garage is in Londen niet ongewoon.

Overigens hadden inwoners van Wales onlangs ook een originele oplossing. Nadat parkeerwachters deels ten onrechte de auto's in de buurt met wielklemmen hadden vastgezet werd hun auto klemgezet door boze bewoners. Na enige tijd zo te hebben vastgezeten kozen de parkeerwachters eieren voor hun geld.

Harry echte kerel

Prins Harry vindt het dus eigenlijk maar niks in Groot-Brittannië met die vervelende pers iedere keer achter zijn broek. Nee, het front in Afghanistan, dat is pas ‘fun’. Voorlopig valt hier niemand over die bagatelliserende opmerkingen over het moederland dat door oma wordt bestuurd. De pers is veel te blij met de prachtige beelden van Harry in de woestijn. Het levert extra lezers en kijkers op en wordt dus uitgemolken tot en met. Dat kan je wel aan de media hier overlaten. Doen ze het voor de verandering eens goed met rugby of cricket dan blijf je dat maanden lezen. Wie zegt dat Duitsers chauvinistisch zijn moet eens hier gaan wonen. Een discussie over het al dan niet drinken van water uit flessen? Dan wordt er steevast beweer dat Londen het beste kraanwater ter wereld heeft. Zeker nergens anders geproefd. De Engelse voetballers voor een toernooi: de beste ter wereld! De democratie hier: de beste ter wereld! Alleen als het mis gaat dan was het weer helemaal niks en zijn de voetbalgoden opeens verwende jochies die veel te veel geld verdienen. Waar hebben we dat meer gehoord? Harry heeft met zijn actie in ieder geval wat krediet opgebouwd. Hij blijkt een kerel te zijn en zijn uitstapjes in het Londense nachtleven worden hem nu ook vergeven. En waarom niet, welke 23-jarige is er nooit dronken uit een disco gerold? De Britse roddelpers heeft echter een lang geheugen. Ik voorspel daarom dat de prins zijn leven lang achtervolgd zal worden met zijn uitspraken dat hij niet zo dol is op zijn land.