Het zijn verwarrende tijden voor de Britten. Het koninkrijk is al lang niet meer zo groot dat de zon er nooit onder gaat en waar kan men nog trots op zijn? Zelfs de economie, jarenlang beter draaiend dan op het vermaledijde continent, begint nu te haperen. De nationale voetbaltrots kwalificeerde zich niet voor het EK en wanneer wist een Brit ook al weer Wimbledon te winnen? Alsof dat nog niet erg genoeg is flirten de Schotten met onafhankelijkheid en komt men er in internationale rapporten over gezondheidszorg en onderwijs slecht af.
Geen wonder dat premier Brown al een tijdje bezig is met een campagne om het moreel op te krikken. De inwoners moeten weer trots op hun land zijn. Brown is daarom op zoek naar symbolen van Britishness en dat heeft hem de nodige spot opgeleverd. Gezinspeeld werd op bingedrinking (comazuipen) en het eten van de nationale dis: curry.
Eén van de pijlers van Britishness wankelt nu ook. The Night of the Proms, de populaire muziekavonden vol ‘Land of Hope and Glory’ is volgens de minister van Kunst, Margaret Hodge, nu juist niet het goede voorbeeld. Het zou een te beperkt (lees te weinig multicultureel) publiek bereiken.
Onzin vindt Brown, die stelt dat the Proms een bastion van Britishness zijn waar iedereen trots op kan zijn.
Een ideetje om de ruzie bij te leggen: laat de volgende keer een steel band meespelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten