Voetbal is stress

Altijd gedacht dat het Britse elftal niet aan het EK meedeed omdat er hier te veel buitenlanders voetballen waardoor de doorstroom van eigen talent stokt. Het blijkt echter dieper te zitten. Het is de schuld van de ouders! Die zijn veel te fanatiek en zetten hun kroost daarmee onder verschrikkelijke druk.
Dat is althans de mening van de Britse voetbalbond die kinderen onder de acht jaar niet meer in competitieverband wil laten voetballen omdat ze te veel worden opgejaagd door de ouders. Ze mogen nog wel een balletje trappen maar de resultaten worden niet in een stand gepubliceerd en er komen ook geen toernooien waarbij ze bekers kunnen winnen. Allemaal te stressful..
Zo kweek je natuurlijk nooit winnaars. Binnenkort daarom Luxemburg Engeland 5-0.
Mijn zoontje had gisteren een sportdag. Hoop dat papa niet te veel heeft aangemoedigd

Brown down

Hij is een jaar aan de macht en nog nooit zo onpopulair geweest. Als het aan de meeste Britten ligt verdwijnt premier Gordon Brown zo snel mogelijk uit Downing Street 10. Zelfs 70% van zijn eigen Labourpartij denkt dat met Brown de verkiezingen niet kunnen worden gewonnen.

Het regent beschouwingen over de eerste 365 dagen van Brown. Twee van de 'aardigste': 'Brown is een hardwerkende man maar hij heeft de verkeerde baan' en 'Brown is zo iemand die een jaren lang op zijn nieuwe I-phone heeft gewacht en dan merkt dat het ding niet doet wat je wil'.

Brown zelf zegt aan opstappen niet te denken. De boodschap na een jaar is echter duidelijk: of hij verandert zijn stijl of hij verliest bij de volgende verkiezingen of hij valt van zijn stoel omdat er van binneuit aan de poten wordt gezaagd.

Liverpool boven

Ze hadden net zo goed kunnen vragen of de paus katholiek is, maar goed Liverpool is inderdaad uitverkoren tot de meest muzikale stad van Groot-Brittannië. De stad heeft 56 nummer 1 hits voorgebracht en was de thuishaven van the magic four: the Beatles.
Sheffield, van the Artic Monkeys en Pulp, werd tweede, Manchester derde.
Nog steeds is Liverpool een zeer muzikale stad waar altijd wel een bijzonder optreden valt te zien, zeker nu het dit jaar de Culturele Hoofdstad van Europa is.
De eerste artiest die Liverpool op de hitlijst zette was Lita Roza, nooit van gehoord?, wel als je ,,How much is that doggy in the window' hoort. De Beatles scoorden samen 18 nummer 1 hits en wisten ook individueel te scoren. Andere namen zijn Frankie Vaughan, Gerry and the Pacemakers, Frankie goes to Hollywood, Dead or Alive en Melanie C. De laatste nummer 1 is alweer een tijdje geleden. In 2002 stond Atomic Kitten op die plek met The Tide is High.
Kom op Liverpool dat moet beter kunnen

Name and shame

Komt de schandpaal terug? Daar lijkt het wel een beetje op. Posters met daarop misdadigers en hun wandaden aan de ramen en boeven die in de dienstverlening werken een jasje aan laten trekken waaruit blijkt dat er hier een crimineel aan het werk is zijn aanbevelingen in een nieuw rapport waarover de Britse regering zich mag buigen.
Volgens de officiële cijfers neemt de misdaad in Groot-Brittannië af, maar probeer dat maar eens aan de burger duidelijk te maken. Die leest iedere dag krantenkoppen over steekpartijen en wordt voor de zoveelste keer bestolen. Het gevoel bestaat dat de misdaadcijfers alleen maar lager zijn omdat minder mensen de moeite nemen om zaken aan te geven. Meer dan de helft van de Britten (55%) vindt dat misdaad het belangrijkste probleem is voor het land.
De 'name and shame' plannen vallen daarom in vruchtbare aarde.

Blaffende setters bijten

,Ondankbare honden'', dat is grofweg gezegd zo'n beetje de reactie in Brussel nu de Ieren 'Nee' hebben gezegd tegen het verdrag van Lissabon, de opvolger van de Europese grondwet waar eerder de Nederlandse en Franse kiezer niets van wilden weten.
Daar zit wel wat in. Ierland was één van de armste landen van Europa en is mede door forse hulp van de EU door de jaren heen (zo'n 60 miljard euro) één van de rijkste geworden. Maar de Ieren zijn een eigenzinnig volkje dat ook zelf (handige belastingverlagingingen bijvoorbeeld) wel heeft bijgedragen aan de verbetering van het lot.
Bovendien hebben ze nog al een hekel aan betutteling van bovenaf, waar Brussel zo sterk in is. Niet voor niets hebben ze heel lang voor hun onafhankelijkheid moeten vechten. Pas na de Eerste Wereldoorlog ontworstelden ze zich aan zeven eeuwen Britse overheersing.
Wat het 'nee' ook aantoont is dat niet alleen Brussel maar ook de eigen politici nog maar weinig greep hebben op de plaatselijke bevolking. Alle vooraanstaande politieke partijen waren vóór en slechts Sinn Fein en een merkwaardige mengeling van uiterst links, uiterst rechts en wat zakenlieden had campagne voor 'Nee' gevoerd. Als je van zo'n zootje ongeregeld verliest is er iets danig mis met het imago van de politiek.
Het zou Brussel na drie nederlagen in een referendum in drie totaal verschillende landen sieren als men zich daar eens op concentreert. Misschien zijn de ondankbare Ierse setters geen ezels en maken ze zich oprecht zorgen over de richting die Europa op wil.

Liever op de bank

Britten zijn werkeloos omdat ze lui en ongeschikt voor werk zijn. Het is niet zo dat ze thuis zitten omdat goedkopere Oost-Europeanen hun baan hebben ingepikt. Die harde conclusie komt naar voren uit een onderzoek van het Britse ministerie van Werkgelegenheid.
Het is een gevolgtrekking die wordt gedeeld door werkgeversorganisaties die zeggen dat vooral de Britse werklozen profiteren van een uitkeringscultuur. Jaren nadat Mrs. Thatcher de Britse 'Koos Werkeloos' op pad stuurde met de aanmaning 'on your bike', zitten Britse 'werkzoekende' liever thuis.
De conclusies van het onderzoek haalde zelfs the Daily Mail, een krant die doorgaans zo de buitenlanders de schuld van alles geeft dat een cabaretier onlangs grapte dat hij verbaasd was dat het blad bij de toetreding van Roemenië tot de EU geen poster van Dracula bijvoegde. Het moet dus ernstig zijn.
Zelf heb ik ruim vijf jaar in Oost-Europa (Praag en Boedapest) gewoond en kan daardoor alleen maar bewondering hebben voor de miljoen doorgaans jonge en goed gemotiveerde Oost-Europeanen die hier werk hebben gevonden. Als de kraan lekt ben ik zelfs blij als er een Poolse loodgieter voor de deur staat. Uit ervaring weet ik dat het probleem dan snel verholpen is, terwijl een Britse collega eerst een foto neemt van het mankement, dan wegrijdt om het juiste gereedschap te halen en hopelijk de volgende dag weer terugkeert.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik bevooroordeeld ben. Ik ben getrouwd met een Hongaarse furie en waak er dus wel voor om al te veel kritiek op het voormalige Oostblok te hebben. Maar voor zover ik weet zijn de ambtenaren van het ministerie van Werkgelegenheid niet allemaal getrouwd met een Oost-Europeaan.

Hoeveel is een vernietigd of verminkt leven waard? Dat zijn vragen waar je je eigenlijk nooit in wilt verdiepen. In mijn tijd als correspondent in het Midden-Oosten wist Saddam Hoessein die waarde wel. Hij gaf 10.000 dollar aan de familie van een Palestijnse zelfmoordenaar en 5000 dollar aan een Palestijn die door een Israëlische actie gewond was geraakt.
Het Britse ministerie van Defensie buigt zich, wat minder cynisch dan Saddam, ook over dit soort vraagstukken. Er is een vaste compensatie voor doden of gewonden. Daarbij lijkt het erop dat Defensie wat krenterig is. Neem nu luitenant korporaal Martyn Compton, die in Afghanistan zwaar gewond werd bij een bomaanslag. De 24-jarige verloor zijn neus en oren en raakte zwaar verbrand over 70% van zijn. Dat leverde hem 163.000 pond op, maar Martin wil het maximale bedrag van 285.000 dat geldt voor gewonden. Hij heeft een nieuwe neus en oren gekregen maar er wacht hem nog een serie van operaties.
Het conflict is eigenlijk te treurig voor woorden. Geef die arme man het maximale! Het past echter een beetje bij de geringe waardering die de soldaten zeggen te ontvangen. Genoeg lovende woorden van de politici maar 'our boys' worden wél slecht betaald en werden op pad gestuurd met materiaal van onvoldoende kwaliteit. De oorlogen in vooral Irak en Afghanistan zijn niet populair bij de bevolking, maar de politiek die dergelijke jongens levensgevaarlijke missies laat uitvoeren zou beter voor hen moeten zorgen. Misschien moet prins Harry, die het zo naar zijn zin had in Afghanistan, eens aan de bel trekken voor makkers die minder gelukkig waren in oorlogsgebied.

Sexy Thatcher

Er zijn veel vragen gesteld over Margaret Thatcher, maar de vraag of ze sexy was is lang buiten beeld gebleven. Thatcher, 'the Iron Lady', de 'Enige man in het Kabinet', als een flirtend vrouwtje: het is nauwelijks voor te stellen. De vrouw die de macht van de Britse vakbonden brak, de premier die zonder dralen de Britse troepen naar the Falklands stuurde, heeft niet bepaald het imago van wat ze hier een 'kitten' noemen.

Zelfs haar zoon, Sir Mark Thatcher, zegt over haar ,,she was the best man for the job.'' Desondanks zend de BBC straks een documentaire uit over de vroege loopbaan van de premier waarbij ze wel degelijk haar vrouwelijke kant benadrukte om haar doelen te bewerkstelligen. Een beetje zoals Madonna zich naar de top zou hebben gewerkt. Hoe mannen dat doen hoor je overigens bijna nooit, maar dat terzijde.

Thatcher als sekssymbool, wie had dat ooit gedacht? Het helpt natuurlijk dat actrice Andrea Riseborough (zie foto) haar speelt, maar toch. Wat krijgen we straks, de zeer gelovige Tony Blair als The Saint, de forse Gordon Brown als Spartacus?

Terug naar de kust

Na the London Eye blijven we nog even in de toeristische hoek. Zo is het elegante plaatje Lymington in Hampshire verkozen tot meest geliefde kustplaats. Dat zal alles te maken hebben met de twee jachtclubs, de kinderhoofdjes op de keurige straten en de lekkere restaurants.

Overigens hebben de Britse kustplaatsen het niet gemakkelijk. De toeristen blijven er weg vanwege de hoge prijzen en de goedkope vluchten naar zonniger oorden. Er wordt al jaren van alles verzonnen (zoals deze verkiezing) om die trend te keren. Misschien lukt dat ook wel. Als de klimaatsverandering doorzet kunnen er hier straks palmbomen langs de boulevard worden geplaatst en als de olieprijs en de euro nog meer stijgen wordt het eigen land weer goedkoper. Als de Britten nu nog de fietsvakantie en een broodje kaas ontdekken dan is het net alsof we in het Nederland van 25 jaar terug zijn, toen mijn dagje strand er zo uitzag.

Het wat patserige Sandbanks en Heswall, de nummer twee en drie zijn ook een bezoekje waard. Ga in Sandbanks vooral even langs bij het protserige huis van voetbaltrainer Harry Redknap en je weet dat goede smaak niet te koop is.

Excuus

Ik ga diep door het stof. Mijn goede collega Ralf wees me er terecht op dat ik een beetje lui aan het worden was met dit blog. Druk, druk, druk, u kent het wel. Maar dat is geen excuus. Vanaf vandaag dus weer regelmatig ververst. En voor Kate Moss fan Ralf als dank een plaatje van zijn droommeisje.

Rad slaat aan

Altijd al het reuzenrad the London Eye willen bezoeken? Doe het dan snel. Er bestaat een kans dat je de dertig miljoenste bezoeker bent en daar zit vast wel een mooie prijs aan verbonden.

De Eye is in de acht jaar dat hij nu aan de oevers van de Theems staan een toeristenattractie van allure geworden. Er komen jaarlijks meer mensen (3,75 miljoen) naar toe dan naar de Taj Mahal en de piramides van Giza. Toch ook geen kinderachtige attracties.

Het gevaarte, dat deels in Nederland werd gefabriceerd, is uitgegroeid tot het gezicht van Londen en wordt ook bij allerlei activiteiten betrokken. Zo kan het 's avond van kleur veranderen, bijvoorbeeld rood voor het Chinese nieuwe jaar en wordt het op Oudejaarsavond gebruikt om er een enorm vuurwerk van af te steken. Een aantal steden, zoals bijvoorbeeld Belfast, probeert het succes na te apen met een eigen, wat kleiner, wiel.

Nog een tip: via internet kun je ook een vip-kaart kopen. Dat is wat duurder maar dan mag je langs de lange rij wachtenden lopen. Altijd leuk: je ziet de mensen zich afvragen 'wie is dat en waarom mag 'ie dat?'