Bloot, bloter, Brits

De sneeuwvlokken vlogen je in de storm om de oren maar dat weerhield de trouwe postbode er niet van een pakketje te bezorgen: in bermuda!

De Britten hebben een andere opvatting over het weer. Je ziet hier kinderen bij een paar graden boven nul gewoon in een T-shirt rondlopen. Bij een winterse wandeling keek ik gek op van een stelletje dat kennelijk zo verliefd was dat ze een jas niet nodig hadden. Een dun truitje en het bijna verplichte blote naveltje was voor het meisje genoeg, haar vriendje had nauwelijks meer aan. De zonderling in winterjas met sjaal gunden ze uiteraard geen blik waardig.

In het uitgaansleven zijn ook in januari korte zomerjurkjes met blote benen geen uitzondering. Dat is binnen nog te begrijpen, maar de dames schrikken er ook niet voor terug om zo van pub naar pub te lopen.

Het bontst maken de aanhanger van sommige voetbalclubs het. De harde kern daarvan staat, weer of geen weer, met ontbloot bovenlijf op de tribune.

Onsje meer

In hun beroep gepensioneerd of hoogbejaard, maar nog zeer bewonderd door de jonge garde. Supermodellen Naomi Campbell en Cindy Crawford moeten jonge modellen leren toch iets meer te eten dan een blaadje sla. De ‘oudjes’ die vergeleken bij sommige huidige modellen aardig wat vlees op de botten hebben moeten zo voorkomen dat er nog meer collega's aan anorexia en of boulimie sterven.

Dat idee lanceerde de nieuwe voorzitter van de British Fashion Council Harold Tillman onlangs. Hij is ook de baas bij het mode-imperium Jaeger. De modewereld ligt onder vuur omdat men graatmagere modellen de catwalk opstuurt. Tegen deze zogenaamde ‘size zero’ meisjes is echter wereldwijd steeds meer protest. Sommige modeshows eisen nu een minimum aan vet van de modellen. The London Fashion Week doet dat nog niet. Tillman gebruikt bij Jaeger zelf meisjes vanaf maat twaalf.

Je hebt dus nu in Groot-Brittannië een regering die wanhopig tracht de uitdijende bevolking minder vet te krijgen en de modewereld die graag een onsje meer wil.

Snob-shop

De wens om voor meer te worden aangezien is na tien jaar Labour nivelleren niet verminderd. Uit onderzoek blijkt dat in Groot-Brittannië zelfs de keuze voor de supermarkt wordt bepaald door het aanzien van die winkel.

Aan de top staat Waitrose. Wie met een plastic tasje van die keten over straat loopt mag gezien worden. Dit is de supermarkt voor de hoog opgeleiden en het oude geld. Dat de winkel in vergelijking met anderen peperduur is wordt voor lief genomen. Daaronder komt Sainsbury’s. Een keten die vooral door een jonger publiek wordt bezocht en hip is gemaakt door de advertenties met chef-kok Jamie Oliver.

Er zijn Britten die voor geen goud in Tesco willen worden gezien. Ik heb zelf een kennis snel zien wegduiken omdat ze hoopte dat ik haar daar niet zou aantreffen. Het is echter lastig om deze supermarkt te mijden, want men heeft een marktaandeel van maar liefst 31,5%. Een nog volksere reputatie heeft Asda, die wordt dan ook door de vriendin van voetballer Wayne Rooney, Coleen McLoughlin, voor veel geld aangeraden. Ik zal niet de hele rij aflopen maar onderaan staat het spotgoedkope Netto waar men tevergeefs zal zoeken naar truffelolie of dure kaassoorten.

Wie in de juiste supermarkt gezien wil worden moet daar wel wat voor over hebben. Er is berekend dat de ‘snob-shopper’ maar liefst 390 euro per jaar meer betaald voor zijn boodschappen.

Vrije dag

Premier Gordon Brown wil meer respect voor soldaten. Hij wil zelfs een vrije dag creëren ter ere van de strijders. Dat wordt de maandag na de jaarlijkse zondag in november waarop gevallen soldaten worden geëerd.

Brown wil ook dat de troepen weer trots in uniform over straat gaan. Dat gebruik verdween ten tijde van de terreur van de bomcampagnes van de IRA in Groot-Brittannië. Of het een goed idee is is overigens maar de vraag. De Noord-Ieren zijn tot rust gekomen maar fanatieke moslims hebben het nu op Jan Soldaat voorzien. Onlangs werd de Brit Parviz Khan aangehouden die van plan was om een Britse soldaat te onthoofden. Onvrede over de oorlog in Irak en Afghanistan was zijn motief. Treurig detail: de man werkte voorheen bij een liefdadigheidsinstelling….

De premier verlangt ook van Britse bedrijven dat ze korting geven aan soldaten en eist meer welkomstparades voor de troepen. Dat alles om te laten zien dat het land trots op hen is. Iets wat in de VS veel meer blijkt.

Of de soldaten Brown nu huilen van geluk in de armen zullen vallen is maar de vraag. De regering wordt verweten hen onderbetaald op pad te sturen met slecht materiaal en hen niet de medische behandeling te geven die noodzakelijk is.

Vroaargh!

Het woord ‘overexposure’ komt in het woordenboek van Jeremy Clarkson niet voor. De presentator van BBC’s Top Gear kom je hier overal tegen. Hij heeft columns in diverse Britse kranten, schrijft boeken en draaft te pas en te onpas op in allerlei tv-programma’s. Hij heeft humor, dat geef ik toe, maar het wordt me soms gewoon te veel. En nu is er zelfs een campagne gaande om hem tot premier te kronen. De druppel was echter de dertien pagina’s die hij dit weekeinde in the Sunday Times mocht vullen over de 25 beste auto’s waarin hij heeft mogen rijden. 13 pagina’s! Ik heb oorlogen, hongersnoden en volksopstanden verslagen, maar als ik daarvoor ooit 13 pagina’s had gevraagd was ik hard uitgelachen.
Het is oneerlijk verdeeld in de wereld. De Britse krullenbol rijdt in auto’s waarvan ik alleen maar kan dromen, tot aan de bijna 1,5 miljoen euro kostende Bugatti Veyron toe, en mag daar nog onbeperkt zijn mening over geven. Help!, ik ben of jaloers of heb een midlife crisis.

Ambassadeur Beckham

David Beckham lijkt een beetje op mij. Nee, ga nou niet meteen verbaasd naar mijn fotootje turen. Onze, waarschijnlijk enig, overeenkomst is dat we beide in Afrika een balletje hebben getrapt met kinderen. David deed dat in zijn functie als ambassadeur van Unicef en ik als rugzaktoerist.

Het is niet de enige reden dat ik een zwak voor ‘Becks’ heb. Ik vind dat hij zich al die jaren bewonderenswaardig heeft gehouden in de schijnwerpers. In Groot-Brittannië geld hij als een beetje dom, maar dat valt volgens mij ook wel mee. In een interview in the Sunday Times zegt de voetballer alleen maar verstandige dingen. Dat hij zijn faam wil gebruiken om het lot van duidelijk minder bedeelden te verbeteren pleit voor hem. Hij had ook thuis achter zijn Ferrari’s kunnen blijven zitten. Natuurlijk is er een enorm contrast tussen de steenrijke Becks en de straatschoffies in Sierra Leone. Dat hij de moeite neemt naar het nu niet bepaald toeristische land te reizen siert hem. Hij had ook zijn geweten kunnen sussen met het schrijven van een cheque.

Even wachten a.u.b.

Al 59 jaar en 74 dagen wacht prins Charles op de baan van koning. Hij is daarmee vandaag recordhouder geworden. Edward VII moest het als kroonopvolger van Victoria in 1901 een dag minder lang volhouden.

Officieel werd Charles op zijn derde ‘wachtende koning’ toen zijn grootvader George VI stierf en zijn moeder Elizabeth tot koningin werd gekroond. Als het aan een groot aantal Britten ligt dan wacht Charles tevergeefs. Ze zien liever zijn zoon William ‘the queen’ opvolgen. Dat zou jammer zijn want Charles zou in ieder geval voor de media een uitstekende vorst zijn. En dan heb ik het niet alleen over zijn buitenechtelijke escapades. Een beetje ‘royal’ zorgt daar altijd wel voor. Nee, Charles heeft steevast een opmerkelijke mening. Of dat nu over organisch voedsel, het milieu, of moderne architectuur is. Befaamd en gevreesd zijn zijn met de hand geschreven epistels die namens hem aan de ministers in Westminster worden afgeleverd als de prins zich weer eens boos heeft gemaakt.

Wie de indruk heeft dat Charles al die jaren lanterfantend heeft doorgebracht komt bedrogen uit. Zijn liefdadigheidsinstelling the Prince’s Trust helpt al jarenlang kansloze jongeren. Vorig jaar kregen bijna 40.000 jongeren steun van de prins. En de ‘trust’ is maar één van zijn zestien instellingen voor goede doelen. Daarnaast is zakeninstinct hem ook niet vreemd. De prins verdient bijzonder aardig aan potjes jam en koekjes onder de naam Dutchy Originals. Een koekenbakker als koning, dat lijkt me wel wat.

Verplichte kost

Kooklessen op school als wapen in de strijd tegen de epidemie van zwaarlijvigheid. Dat is het nieuwste idee van het Britse ministerie van Onderwijs in de strijd tegen de steeds maar dikker wordende jeugd.

Het plan is om het publiek te vragen acht gerechten te kiezen die vanaf september als ‘verplichte kost’ op het lesprogramma van de Britse schooljeugd (van elf tot 14 jaar) staan. Het idee daarachter is dat als de kinderen maar weten hoe ze een spaghetti bolognaise, een stoofpot of een kerrieschotel kunnen maken, ze ook verder culinair geïnspireerd zullen raken. Onderwijsminister Ed Ball was dat ook zo vergaan toen hij van zijn moeder zijn eerste kookboek (van Delia Smith) kreeg.

De vakbond voor leraren vindt heteen prima idee, maar wijst er op dat er dan wel extra geld voor die lessen vrijgemaakt moet worden. Iets wat in het verleden te vaak achterwege bleef.

De aandacht voor schoolkost werd twee jaar geleden aangewakkerd door chefkok Jamie Oliver. Die was zo geschrokken van de ongezonde hap die zijn kinderen voorgeschoteld kregen dat hij een actie voor beter schoolvoedsel begon.

Kogelvrij

Het is dé problematiek van de probleembuurten. Jeugdbendes die het voor iedereen verzieken. Ze zijn doorgaans samengesteld naar etnische afkomst en zeer gewelddadig. Vorig jaar werd Londen getroffen door een golf van steekpartijen waarbij zeer jonge slachtoffers vielen. De regering wil nu metaaldetectors bij honderden probleemscholen plaatsen. Een enkele school heeft zelfs al permanente politiebewaking. Kennelijk voelende de doorgaans in trainingsjack met capuchon getooide bendeleden zich ook niet veilig. Voor 450 euro komt er binnenkort een kogelvrije ‘hoodie’ op de markt.

Respect?

Échte Britse voetbalsupporters: ze zingen mooier dan de Nederlanders, fluiten niet tijdens het volkslied van een ander, kennen de ‘schwalbe’ niet en klappen nog wel eens voor een tegenstander als die iets bijzonders doet.

Helaas vindt hier ook moreel verval plaats. Gevreesd wordt dat de supporters van Manchester City geen minuut hun mond kunnen houden bij de 50-jarige herdenking van de vliegtuigramp in München waarbij 23 mensen, waaronder acht voetballers van Manchester United, omkwamen. De supportersclub van City vroeg daarom of er niet een minuut applaus kon komen, dan worden eventuele beledigingen minder gehoord. Die vorm van herdenking is in de mode geraakt na de trieste dood van het vermoorde Everton supportertje Rhys Jones (11).

Aartsrivaal United wil daar niets van weten. ,,Het zou niet goed aanvoelen om te applaudisseren voor de dood van 23 mensen’’, aldus zegsman Phil Townsend.

Op 6 februari zal blijken of het fatsoen toch nog zegeviert.

Just a job

Voor de achtste keer is Jill Hawkins (43) zwanger van een kind dat voor een ander is bestemd. De Britse draagmoeder zegt dat ze goed is in zwanger worden, zwanger zijn en bevallen. Het is het zwanger zijn dat haar bevalt, van luiers en opgroeiende kinderen moet de kinderloze Hawkins zelf verder niks hebben.

Het besluit om nog geen einde te maken aan haar 16-jarige loopbaan als surrogaatmoeder wordt niet door iedereen met instemming begroet. Haar familie zegt dat de emotionele belasting van het draagmoederschap haar mentale gezondheid ondermijnt. Onlangs nog probeerde Hawkins zichzelf van het leven te beroven. Ze zegt echter dat dit niets met haar zwangerschappen te maken had.

,,Ik wou dat ik tien jaar jonger was, dan kon ik er nog veel meer ter wereld brengen. Geloof me ik hou ervan zwanger te zijn.’’ Meer van Jill hier.

Identiteitscrisis

Wie zijn identiteit nu nog niet kwijt is stelt in Groot-Brittannië niets voor. Nadat al eerder twee schijfjes met de gegevens van 25 miljoen Britten verdwenen bij de belastingsdienst zijn het nu gestolen laptops en computers met daarop veel privé-gegevens die zijn gestolen.

Met het schaamrood op de kaken moest het ministerie van Defensie toegeven dat er een laptop was ontvreemd met daarop de gegevens van 600.000 personen die belangstelling hadden om in dienst te treden. Niet alleen defensie is slordig. Ook bij de politie en de gezondheidszorg verdwenen disks en laptops met gevoelige data.

Wie denkt dat met al die gegevens niets kan gebeuren moet maar even bellen met BBC-presentator Jeremy Clarckson. De stoere Top-Gear man vond eerder alle ophef over identiteitsdiefstal maar onzin en daagde in zijn krantencolumn de dieven uit. Het gevolg: Jeremy was 500 pond kwijt nadat oplichters zijn bankrekening wisten te kraken.

Zorgwekkend is dat Groot-Brittannië het land is met de grootste DNA-bank in Europa. Wanneer wordt die gekraakt en wat voor ellende krijgen we dan over ons heen?

Bang maar eerlijk

Eerlijk duurt het langst en het is daarom toe te juichen dat Jacqui Smith toegeeft ’s avonds laat niet alleen over straat durft te lopen in Londen. Politiek is die uitlating echter niet erg handig. Smith is namelijk minister van Binnenlandse Zaken en dus verantwoordelijk voor de veiligheid in Groot-Brittannië.

Haar eerlijke antwoord op de vraag van the Sunday Times was natuurlijk voer voor de oppositie. ,,Het is ongelofelijk dat na tien jaar Labourregering de minister toegeeft dat onze hoofdstad ’s avond een ‘no go area’ voor vrouwen is’’, zei Chris Hunter van de Liberale Partij.

Grote vraag is durf ik ’s avonds laat alleen door Londen te lopen? Het antwoord: ,,jawel, met uitzondering van een klein aantal ongure wijken.’’

Londen het is eigenlijk een stad zoals zo velen.

Nanny state

Brandweermannen die vanwege veiligheidsvoorschriften niet meer langs palen naar beneden mogen suizen, elektriciens die om dezelfde redenen niet op een ladder mogen en helden die geen levens mogen redden. ‘The nanny state’ rukt steeds meer op.

Voorbeelden van overdreven regelzucht zijn er hier genoeg. Zo grepen onlangs twee burgerwachters niet in bij het verdrinken van een kind omdat ‘ze hiervoor niet waren opgeleid’. Tot overmaat van ramp gaf hun baas hen gelijk.

De chef van Paul Waugh is uit hetzelfde hout gesneden. De 44-jarige Paul klom als vrijwillige kustwachter een hoge steile rots op om een 13-jarig meisje te redden. Volgens zijn superieur had hij dat nooit alleen mogen doen. De dienst heeft geen behoefte aan ‘dode helden’. Paul heeft nu maar een andere hobby gekozen.

Ingeburgerd

Het heeft tweeëneenhalf jaar geduurd maar we zijn nu toch bijna ingeburgerd. Mijn vrouw heeft namelijk ‘wellies’ voor ons aangeschaft. Bij het eerste beste spatje stapt iedereen die wel eens in ‘the country’ komt daarin rond.
Nu nog een Landrover en een tweed jas en we zijn er klaar voor.
De populaire laars werd overigens uitgevonden door Arthur Wellesley, first Duke of Wellington, in de vroeg 19e eeuw. De laars was zeer populair onder de elite, maar werd toen ook nog van kalfsleer gemaakt in plaats van het huidige rubber of plastic.
De Britten zouden de Britten niet zijn als ze er geen sport van maakten. ‘Wellie wanging’ houdt in dat men het rubberen geval zo ver mogelijk moet gooien.

Zandzakken voor deur

Het regent in Groot-Brittannië en dus is de paniek weer uitgebroken. Het blijft merkwaardig hoe slecht dit land is voorbereid op een bui.

Ooit in mijn tijd in Israël meegemaakt hoe automobilisten in paniek onder een brug parkeerden vanwege een hoosbui, maar daar regent het drie keer per jaar. We mochten hier deze zomer blij zijn als we de zon eens zagen.

Maar goed ‘it’s raining cats and dogs’ en er zijn weer 49 ‘flood warnings’ afgegeven. De bewoners van het deze zomer ook al zwaar getroffen Upton-upon-Severn hebben de zandzakken al weer voor de deur.

Eén verklaring voor de overstromingen is het feit dat men veel huizen heeft gebouwd in laaggelegen gebieden die daar eigenlijk niet geschikt voor zijn. Een andere is dat de Britse infrastructuur toch niet al te best is. Zo is het een wonder dat er nog water uit de kraan komt, zoveel verliezen de waterleidingsbedrijven door rotte buizen uit Victoriaanse tijd.

Chicken shit

Voor de Britse topkoks was er deze weken niets belangrijker dan de kip. Eerst was er Hugh Fearnley-Whittingstall die de plaats Axminster ervan probeerde te overtuigen toch vooral vrij rond lopende kippen te eten. Hij demonstreerde voor de plaatselijke supermarkten en toonde in de pub een film over het vreselijke lot van de ‘industriële kip’, die in een legbatterij wordt klaargestoomd voor in de koekenpan. Alles om de bevolking aan te zetten tot het kopen van een ‘happy chicken’.

De moraal van het verhaal: een op het boerenerf vrij rondwandelende kip is beter af. Om er zeker van te zijn dat het Britse publiek dat begreep nam collega-kok Jamie Oliver het stokje over. Ook hij toonde de beelden van de overvolle legbatterijen en net als Hugh liet hij zien hoe een kip wordt gedood. Je zou zeggen dat dit je de trek wel doet vergaan, maar beide heren kwamen gewoon weer met recepten. Het is OK om kip te eten, als het maar om het dure ‘free range’ gaat.

De heren zouden natuurlijk voortaan ook alleen maar vegetarische kookboeken kunnen schrijven, maar dat zit er niet in. Ik betwijfel ook of er ooit een programma komt waarin een topkok beschrijft hoe een kreeft een gruwelijke dood sterft in hun keukens. Politiek correct zijn ze, de Britse chefs, maar er moet natuurlijk wel geld in het laatje komen. En wie eet er nu kip in een sterrenrestaurant?

Château Migraine

Begrepen dat er in Nederland nog getwijfeld wordt over het nut van een rookverbod in de horeca. Geloof me; het is zalig! En dat zegt iemand die jarenlang zonder zeuren geheel vrijwillig en met plezier naar de Nederlandse kroeg ging en zich niet echt stoorde aan de walm. Pas als de rook om je hoofd is verdwenen, zoals hier in Groot-Brittannië, besef je pas hoe heerlijk dat is. Je kunt hetzelfde overhemd gewoon nog een dag aan en je hoeft je haar en ogen niet schoon te spoelen. En voor wie rookt: die heeft buiten gelijk aanspraak met lotgenoten.

Nu we het toch over de horeca hebben. Wanneer schenken ze in Nederland eens lekkere wijn en serveren ze eens een goede cocktail in de kroeg? In Londen en verre omstreken kun je gewoon kiezen uit vier of vijf soorten wijn, zonder dat daar een Château Migraine tussen zit. En de barman weet ook dondersgoed wat een mojito is.

Als we toch aan het zeuren zijn: het merendeel van de Londense horecatoiletten is een designerpaleis vergeleken bij de stinkende pishokken vol graffiti waar je in Nederland terecht kunt. Ga met je tijd mee. Hup Holland, hup!

Gebroken

Gebroken uit het theater gekomen. Dat lag niet zozeer aan het toneelstuk. Swimming with Sharks is niet echt een tranentrekker. Het is een cynisch stuk over de Amerikaanse filmindustrie met één van die sterren uit Hollywood, Christian Slater (foto), als bekwame hoofdrolspeler.
Nee, niet voor het eerst waren het de beroerde stoelen die me na twee uur toneel opbraken. Niet voor het eerst bleek dat de kwaliteit van stuk danig achterblijft bij de kwaliteit van het theater. Het Londense theater mag artistiek aan de top staan ergonomisch scoort men nog slechter dan de prijsbrekers in de vliegtuigindustrie.
Probleem is dat er hier nauwelijks gesubsidieerd theater is en er dus bijna geen geld over is om de veelal charmante maar stokoude schouwburgen aan te passen aan de moderne tijd. Volgens Rosemary Squire van the Society of London Theatre dient er 375 miljoen pond gestopt te worden in de renovatie van de toneelzalen in the West End. De regering verdomt dat echter en de uitbaters zien het ook niet zitten. Na de voorstelling een bezoek aan de masseur brengen is voorlopig dus het parool.

Sleaze

Altijd gedacht dat de Britten wat beter omgingen met het grote geld dan de Nederlanders. De Britten leken altijd wat minder jaloers. Wie hier in een Aston Martin rondrijdt heeft het gemaakt en kan hem gerust parkeren zonder dat een gefrustreerde er op gaat krassen. Dat beeld is echter aan het veranderen, zeker als het om Tony Blair gaat. De ex-premier heeft dat een beetje aan zichzelf te wijten. Tien jaar ‘socialisme’ heeft namelijk vooral de rijken rijker gemaakt. En van de schone handen die ‘Labour’ beloofde is weinig terecht gekomen. Dat heeft kwaad bloed gezet.
Onduidelijke financiering rond de partijkas blijft Labour parten spelen. Mogelijk het laatste slachtoffer is minister Peter Hain, die een ton vergeten had als gift aan te melden voor zijn campagne voor het vice-premierschap, maar desondanks aan wil blijven. Het past in een patroon waarbij zelfverrijking of het gebrek aan moreel leiderschap gewoon is geworden. De politie schiet in de metro een onschuldige Braziliaan zeven kogels in zijn hoofd en de verantwoordelijke politieofficier wordt gewoon bevorderd. Je laat je bank (Northern Rock) bijna bankroet gaan en de bonus voor de top wordt verhoogd. Je bent een ex-premier en je zet je in voor vrede in het Midden-Oosten maar laat je ook 750.000 euro betalen door het financiële instituut (JP Morgan) dat veel belangen in die regio heeft. ‘Sleaze’, een Britse term die zoiets als viezigheid betekent, werd lang uitsluitend met de Tory-partij in verband gebracht, maar de rollen zijn langzamerhand omgedraaid.

lookalike

Steeds als je denkt dat je je nergens meer over kunt verbazen in de zaak Maddy verschijnt er weer een nieuw bericht in de media over de sinds 3 mei in Portugal verdwenen peuter.
Nu blijkt er weer een in dubbelgangers gespecialiseerd bedrijf bereid te zijn 900 euro per uur te betalen voor kinderen die op Madeleine McCann lijken.

Het bedrijf dat ook de evenbeelden van de Britse koningin en popsterren levert loopt daarmee vooruit op de film die er mogelijk over de verdwenen Madeleine McCann verschijnt. De ouders van Maddy walgen van dit soort initiatieven, maar de betrokken firma is zich van geen kwaad bewust: ,,we doen gewoon ons werk''.

Dubbelgangers verdienen aardig de kost hier. De persoon die Posh Spice nadoet haalt zelfs regelmatig de roddelpers. Zo'n beetje het hoogst haalbare in die wereld.

Overigens is het plan van de film voorloipg in de ijskast gezet. Het project is ingetrokken totdat Maddy dood of levend is gevonden. De ouders hebben hard geld nodig omdat het fonds waaruit het speurwerk naar hun dochtertje wordt betaald langzamerhand leegraakt.

De Portugese politie beschouwt de ouders nog steeds als verdachten in de zaak. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Schone energie?

Het debat over nucleaire energie is weer open. De Britse regering heeft het groene licht gegeven voor de bouw van tien nieuwe kerncentrales.

Premier Gordon Brown stelt dat moderne kernenergie het veilige en schone antwoord kan zijn in een tijd waarin de olie opraakt. Ook zouden nieuwe centrales Groot-Brittannië minder afhankelijk maken van buitenlandse olieleveranties nu de voorraad in de Noordzee opraakt. Groot schrikbeeld is dat Rusland of het Midden-Oosten de olie en gaskraan om politieke redenen dichtdraait.

Milieuorganisaties vallen de regering vooral aan omdat ze vrezen dat door het bouwen van kerncentrales de aandacht voor alternatieve energie als wind, zon en water, vermindert. Gevreesd wordt ook dat er geen oplossing is voor het veilig opbergen van nucleair afval.

Voorstanders van kernenergie wijzen dergelijke bezwaren als ouderwets af. Volgens hen is de angst voor kernenergie ongegrond omdat de centrales veel veiliger en schoner zijn geworden.

Allemaal hetzelfde

Een nieuw jaar, een nieuw begin. Zoontje Felix gaat naar ‘the big school’ waar volgens hem alleen maar ‘big books’ zijn. In Groot-Brittannië ga je naar de basisschool in het jaar waarin je vijf wordt.

De schoolkeuze is lastig in het Verenigd Koninkrijk. Er is de keuze tussen een staatsschool of het peperdure privé-onderwijs (toch gauw 15.000 euro per jaar). Vervolgens moet er gekozen worden tussen openbaar onderwijs, katholiek, Anglicaans of anderszins religieus. Voort zijn er ook nog onafhankelijke scholen en aparte scholen voor meisjes of jongens. Kinderhaters kunnen hun kind ook nog naar de kostschool sturen.

Al die leerfabrieken hebben op een enkele uitzondering één ding gemeen: de kids moeten in uniform. Lees hier mijn column over Felix in de Telegraaf.

Wij hebben het bij een eenvoudige staatsschool gelaten. Dat betekent voor de jongens grijze broek, witte polo, groene sweater en groen jack. Voor bijzondere gelegenheden is er wit overhemd met een keurige stropdas.