We moeten ons huis uit. Nee, we hebben ons niet misdragen, na drie jaar loopt het huurcontract af. Dat betekent dat we weer zijn overgeleverd aan makelaars. Estate Agents vind je hier zo’n beetje op iedere straathoek en bij opiniepeilingen scoren ze altijd zeer slecht. Ze worden gehaat vanwege hun arrogante houding en het vele papierwerk, tegen een ruime financiële vergoeding uiteraard, voor zelfs de kleinste dienstverlening.
Mogelijk dat die houding door de crisis op de huizenmarkt wat is veranderd, maar wij zijn tot nu toe slechts zeer vriendelijke dames tegengekomen. Maar goed, we zitten dan nog steeds in de fase die wij Nederlanders het beste kennen; ,,kijken, kijken, niet kopen’’ (of in ons geval huren). Aan de vaak 27 pagina's tellende huurcontracten waarin ieder schroefje is vermeld zijn we nog niet toe.
We zijn inmiddels wel wat gewend, maar het blijft soms lachen met de Britse huizen. Tuttigheid ten top met bloemetjesbehang bijvoorbeeld of een geheel paars ingerichte woonkamer. Verder proppen ze zoveel mogelijk kamers in een huis zodat ze het als een 5 room property kunnen presenteren. Dat je dan kamers overhoudt waar je je kont nog niet kan keren, doet er niet toe.
Verder opvallend is de badkamer. Vaak nog met o zo praktisch tapijt op de grond. Lekkere warme voeten… En een douche die bestaat uit een rubberslang met uiteinden die op de kranen van het bad wordt bevestigd. Daar komt dan hooguit een druppel per minuut uit. Een van onze eerste vragen bij een huisbezichtiging is dan ook: ,,is er een power-shower?’’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten